Each of the Puppets are like the words of a poem. A visual poem that can be touched, looked at and remembered in the mind. The image of people who never got a chance to see, talk and live.
كلمات تمام شده اند !
جاست جای آرمیدن؟
هر یک از عروسکها، چُنان واژه های یک شعر اند. شعری تصویری که می توان لمسش کرد، نگاهش کرد و در ذهن به خاطر سپرد. تصویرِ آدمیانی که هیچگاه فرصتِ دیدن، گفتن و زیستن، نیافتند.
The Lost Climate is an installation exhibition that was held for the first time in 2020 at Ghasedak Cultural center. This arrangement is based on the myth of the talking tree in Iranian mythology, which is known as a tree with human products. Aliakbar Sayah hangs stop motion Puppets on a real tree in a public place in front of people in the lost region. This Installation is a memorial for people who never got a chance to see the world, express their thoughts and live.Simultaneously with the recording of “The Poet’s Weed Land”, documentary, this Installation will be held for the second time in a public residence and independently.
اقلیم گمشده، نمایشگاه چیدمانی است که نخستین بار در سال ۱۴۰۰ در فرهنگسرای قاصدک برگزار شد. این چیدمان بر اساس اسطوره درخت سخنگو در اساطیر ایران است که به درختی با محصولاتِ انسان شناخته می شود. علی اکبر سیاح در اقلیم گمشده، عروسک های استاپ موشن را در محلی عمومی و در مقابل مردم به درخت واقعی آویزان می کند. این چیدمان، یاد بودی برای انسان هایی است که در طول تاریخ، هیچگاه شانسی برای دیدن جهان، بیان اندیشه خود و زیستن نیافتند. همزمان با ضبط مستند «سرزمین هرز شاعر»، این چیدمان برای نوبت دوم در یک اقامتگاه عمومی و به شکل مستقل برگزار می شود.